روایت قهرمانی‌های یک بچه‌محل
اعجوبه چتربازی ایران در امامزاده حسن ع
مریم قاسمی
خیابان امین‌الملک تهران،امامزاده حسن(ع)، را که به سمت چهارراه یافت‌آباد بروید، درست در تقاطع دوراهی که به شکل میدانی بزرگ درآمده، المان و نمادی متفاوت توجه‌تان را جلب می‌کند؛ هواپیمای بی‌بال رو به آسمان و خلبانی که سوی خورشید می‌رود؛ شهیدی که آوازه شجاعت و رشادت‌هایش تا دوردست‌ها رسیده است و خیلی‌ها معتقدند او در چتربازی و خلبانی اعجوبه بود؛ سردار شهید و استاد خلبان احمد مایلی.او بچه محله امامزاده حسن(ع) تهران و ساکن منطقه١٧، فرمانده یگان ویژه هوایی «صابرین» و یگان ویژه هوایی قرارگاه قدس نیروی زمینی سپاه پاسداران بود که در جریان یک عملیات شناسایی در منطقه ایرانشهر سیستان‌وبلوچستان در نوزدهم مهرماه ١٣٩۵ به شهادت رسید.خلبان مایلی در بیشتر عملیات‌های مبارزه با اشرار و قاچاقچیان در مناطق عملیاتی کردستان و مناطق مرزی سیستان‌وبلوچستان حضور داشت.
میدان۸۰ ساله پایتخت
تاریخ تهران به دوره پهلوی که رسید دروازه‌های شهر را برداشتند و تهران از حصار ناصری خارج شد. در همان دوران بود که محدوده میدان امام حسین(ع) امروزی به پایتخت اضافه شد. کم‌کم رفت‌وآمد در این بخش از شهر زیاد شد و طولی نکشید که در ابتدای دهه ۲۰ خورشیدی، میدانی در این محدوده بنا شد. طبق منابع تاریخی، در نخستین نقشه‌ای که در سال۱۳۱۷ از تهران کشیده شد، هنوز نشانی از ساخت این میدان نیست و گویا در میانه سال‌های ۱۳۱۹ تا ۱۳۲۳، این میدان بنا شده است. در آن زمان آبنمایی ۳طبقه در میانه میدان وجود داشت و دور تا دور این میدان تازه‌ساز، حوض، فواره و چمن بود، ۱۰ سال بعد هم، ۴ مجسمه اسب در میانه میدان قرار گرفت و به محلی برای بازی بچه‌ها و عکس گرفتن تهرانی‌ها تبدیل شد.
آش های خوشمزه تهرانی‌ها
قصه آش ایرانی به‌ویژه در تهران که در شناسنامه فرهنگ غذای یونسکو ثبت شده و نحوه خوردن آن با قاشق چوبی خواندنی است.پخت آش از دوره قاجار در میان اهالی پایتخت‌نشین رایج شد. به توصیف اوژن اوبن، سفیر فرانسه در ایران روزگار قاجار، با وجود آنکه در میان اعیان، برای هر وعده غذا، حتما برنج درست می‌شود، آش حضور پررنگی دارد.علی‌اکبرخان کاشانی، آشپز ناصرالدین‌شاه، در کتاب «سفره اطعمه» نوشته که برای شاه قاجار ۲۴ نوع آش طبخ می‌شده. داریوش شهبازی، تهران‌شناس، درباره طبخ 2 آش مشهور در تهران که با قاشق‌های چوبی خورده می‌شد، می‌گوید: «۲ آش در بازار تهران پخته و عرضه می‌شد که مختص پایتخت‌نشینان است؛آش نذری «ابودردا» و آش «کشک کله‌بره» که با استفاده از کله بره تازه به دنیا آمده تهیه می‌شد. علاوه براین در تهران آش آلو، آش آلوچه، آش گوجه برغانی که صفرابر بوده، آش جو، آش کلم، آش چغندر، آش اشکنه شنبلیله، آش سماق و آش انار پخته می‌شد.»
بیمارستان در محیط کاخ قجری
طبق منابع تاریخی وقتی بیماری سل گریبان مظفرالدین‌شاه را گرفت، درباریان به توصیه پزشک فرانسوی از میان آبادی‌های خوش آب و هوای شمیران، دارآباد را برای سکونت شاه انتخاب کردند و طولی نکشید که این کاخ، برای سکونت شاه ساخته شد و دارآباد در میان مردم به شاه آباد معروف شد. ۲۹ سال بعد از بستری شدن شاه قجری در کاخ، دکتر مسیح دانشوری مجوزهای لازم را از دربار کسب کرد تا یک مدرسه پرستاری در این زمین دایر کند. دانشوری در سال ۱۳۱۶ این مرکز را به نام «آسایشگاه سل شاه‌آباد» راه‌اندازی کرد و هنوز بیمارستان مسیح‌دانشوری یکی از بزرگ‌ترین مراکز آموزش، پژوهش و درمان بیماری‌های ریوی سل در کشور است.
سنگ مزار نخستین متوفی بهشت زهرا
اوایل دهه 50 بود که خبر دفن یک متوفی در بهشت زهرا(س) و اهدای یک دستگاه پیکان به خانواده‌اش سر زبان‌ها افتاد. طبق نوشته روی مزار، مرحوم محمدتقی خیال، فرزند علی، متولد سال 1264 بوده که ۲۷ تیرماه سال ۱۳۴۹ از دنیا رفته است و به تقدیر روزگار نامش در فهرست اولین‌های تهران به ثبت رسیده است.البته بعدها خانواده‌اش اعلام کردند که هدیه یک دستگاه پیکان شایعه‌ای بیش نبوده است.سرانجام گورستانی که با هدف پایان‌دادن به دفن اموات در قبرستان‌های متعدد در پایتخت در سال ۱۳۴۵ شکل گرفته بود در نهایت سال ۱۳۴۹، نخستین مهمان دائمی خود را پذیرفت. پس از محمدتقی خیال که در قطعه یک، ردیف یک و شماره یک به خاک سپرده شد، حدود یک‌میلیون‌و ۷۰۰ هزار پیکر دیگر هم در بزرگ‌ترین گورستان ایران ساکن شدند تا جایی باشد برای خواب ابدی اهالی این شهر پرهیاهو.
